Whistler

Nog een laatste veerbootoversteekje en dan verlaten we definitief de kust.... Via de "sea to sky" highway rijden we noordwaarts. Het landschap wordt ruiger, de bergen worden hoger en de toppen worden witter. We stoppen even bij de Squamish Chief, een imposante loodrechte granieten wand waar met de verrekijker hele kleine bergbeklimmertjes te zien zijn die bungelen aan een flosdraadje...hm....wij houden de voeten maar op de grond. We bewonderen nog even de Brandywine Falls (waarschijnlijk genoemd naar de fles brandewijn  waar twee onderzoekers om hadden gewed wie het beste de hoogte van de falls kon schatten; 't is helaas wel gewoon water wat er stroomt.....).

Daarna rijden we door naar Whistler (jazeker, bekend van de olympische winterspelen 2010) waar we de tentjes weer opzetten. De volgende dag gaan we met een kabelbaan de bergen op, het laatste stukje in een vrij enge open stoeltjeslift naar 2300 meter hoogte....en dan staan we met onze voeten in de sneeuw! Het is vreemd: een paar dagen geleden lagen we nog te puffen van de hitte aan een meertje, nu lopen we tussen soms wel 5 meter hoge sneeuwmuren, te genieten van de prachtige uitzichten. We wandelen een stuk naar beneden en nemen dan de "peak to peak" kabelbaan, die ons bungelend boven een diep dal naar de volgende bergtop brengt en van daaruit kunnen we uiteindelijk ook weer terug naar beneden. Beren zien er trouwens vanuit de kabelbaan een stuk minder eng uit!

Dan weer verder noordwaarts. We maken een prachtige wandeling langs Joffre Lakes, een bijna twee uur durende klim- en klautertocht over boomwortels en rotsblokken, door drassige modder, langs watervallen en over stenen door snelstromende watertjes. De inspanningen worden ruimschoots beloond door de prachtige aanblik van een onwaarschijnlijk blauw gletsjermeer met in de verte uitzicht op de Matier gletsjer. Er zitten ook nog hele grappige vogeltjes die zo bij Merijn en Tessa uit de hand komen eten.

We klauteren dezelfde weg weer terug en rijden door naar Lillooet, in voormalig goudzoekersgebied.  Zelfs over zo'n relatief korte afstand verandert het landschap drastisch: de bergen worden ruiger en vooral kaler en alles is hier dor, droog en stoffig; verzengende hitte slaat in onze gezichten als we de auto uit stappen.  De omgeving en het plaatsje Lillooet zelf geven een soort "kleine huis op de prairie" gevoel, je kunt je echt voorstellen dat hier vroeger de pioniers in hun huifkarren doorheen trokken.  Niet geheel in stijl overnachten we in een motel en reizen de volgende dag weer verder, nu zuidwaarts langs Fraser River. We stoppen even bij Hells Gate, een bulderende en kolkende stroomversnelling waar je met een bijzonder toeristisch (en duur) kabelbaantje overheen kunt. Gelukkig kun je na een stukje lopen ook gewoon met een hangbrug over de rivier, dan voel je tenminste ook het opspattende water en hoor je het gebulder. Rijden op de highway hier is niet altijd even snel, zeker niet als je moet stoppen voor grazend wild dat rustig op de weg gaat stilstaan; we hebben geen haast! We eindigen de dag op een camping net buiten Hope, aan het Kawkawa meer waar de dames nog even lekker zwemmen en visjes vangen...


De foto's staan op:

https://picasaweb.google.com/107248159341206719044/Whistler?authuser=0&authkey=Gv1sRgCM_r06GCvq6fhQE&feat=directlink