Bryce, Grand Canyon en Zion

Na een overnachting in een shabby motel, gerund door een rochelende Chinese met een corset,  rijden we door naar Bryce. We vinden nog een mooi plekje op de North Campground (eekhoornparadijs...er springt er meteen een in de auto) en maken een eerste wandelingetje door dit bizarre maanlandschap. Honderden geel-oranje grillige pilaren (Hoodoo's) van uitgesleten zandsteen - volgens de Indianen-legende zijn het mensen die voor straf versteend zijn door de coyote- en sommige lijken inderdaad griezelig veel op mensen.....
's Avonds luisteren we nog naar een verhaal over de maan, zittend onder de sterrenhemel, en bijgeschenen door de bijna-volle maan vinden we gelukkig ook de tent weer terug.
De volgende dag gaan we de Hoodoo's van dichtbij bekijken; we dalen af in de canyon via de Queens Garden Trail (die eindigt bij een Hoodoo die sprekend lijkt op queen Elizabeth) en klimmen weer omhoog via de Navaho trail (waar we de hamer van Thor zien).  De volgende ochtend extra vroeg op (brrrrr) om het landschap bij zonsopkomst te zien. Koud, maar erg de moeite waard, de zon kleurt de Hoodoo's nog meer oranje en de schaduwen dansen tussen de rotsen door, de rotsen lijken bijna levend..... De rest van de dag scoren we nog wat mooie uitzichten, gluren we door een zonnetelescoop en maken nog een stevige wandeling door de Wilderness area. Bij een goed kampvuur laten we alle indrukken wat bezinken.

's Ochtends pakken we de boel weer in en rijden via Highway 89 naar het zuiden, tot waar de weg doodloopt aan de noordkant van de Grand Canyon. We werpen een eerste voorzichtige blik over de rand....wauw! Zo onmetelijk groot, diep, ver, enorm, niet te bevatten.  We blijven maar foto's schieten maar eigenlijk lukt het niet goed om dit vast te leggen. Dan maar kijken en nooit vergeten. We lopen naar het Bright Angel point, en zien de zuidkant van de canyon (zo'n 18 km verder)  en de toppen van de San Fransisco peaks (meer dan 100 km ver), wat een uitzicht! We overnachten in Jacob Lake Lodge, een stukje terug naar het noorden; het ritje wordt wat vertraagd door een kudde bisons op de weg...
De volgende dag dalen we per muilezel een stuk af in de Canyon. Eerst nog een papier ondertekenen waarop staat dat "this may result in permanent injury or death" ( vooruit dan maar), en dan sjokken de muilezels op een hoefbreedte afstand van de afgrond via vlijmscherpe haarspeldbochten een paar kilometer de diepte in. We passeren miljoenen jaren aan aardlagen, de uitzichten zijn prachtig, maar foto's maken lukt niet helemaal goed (bibber). Terug op vaste bodem krijgen de meiden een welverdiend muilezel-diploma!

Het laatste gebied wat we bezoeken is Zion. Een vreemde kleurencombinatie van knalrode bergen en weelderig groene planten aan de rand van de wat grijzige Virgin River. Vanaf de camping lopen we zo naar de rivier die heerlijk is om in te zwemmen.  We wandelen langs de Emerald pools en doen een stuk van de Narrows, een wandeling in de canyon van de Virgin River waarbij we omgeven door hoge rotswanden stroomopwaarts door de snelstromende rivier moeten waden. Weer een nieuwe ervaring....
Na de laatste campingmaaltijden (instant puree, hachee uit blik en american pancakes) pakken we voor de laatste keer de tentjes, matjes en slaapzakken in.
Genoeg natuur gezien, op naar Las Vegas!!!!!